نوروپلاستیسیتی چیست و چگونه بر بهبودی سکته تأثیر می‌گذارد؟

نوروپلاستیسیتی روشی است که به موجب آن مدارهای مغزی می‌توانند تغییر کرده و شکل‌های جدیدی به خود بگیرند. ما از این قابلیت شگفت‌انگیز مغز برای تغییر به نفع بهبودی بیشتر عملکرد پس از سکته استفاده می‌کنیم. همه‌ی ما همواره زمانی که خاطرات جدیدی را شکل می‌دهیم یا چیزهای جدیدی را یاد می‌گیریم، از نوروپلاستیسیتی استفاده می‌کنیم. در بیماران سکته، بافت مغزی که زنده مانده، می‌تواند برخی از عملکردهای بافت از دست رفته را بر عهده بگیرد.

زمانی که تصویربرداری از مغز افراد در حال بهبودی از سکته انجام می‌شود، مشاهده می‌کنیم که مغزها فعال اما به شیوه‌هایی ناکارآمد هستند. نواحی زیادی فعالیت دارند، اما الگوها یا شبکه‌های مشخصی وجود ندارد. سپس، با آموزش و فعالیت‌های ویژه‌ای که بیماران یاد می‌گیرند چگونه انجام دهند، شاهد فعال‌سازی قوی‌تر این شبکه‌ها به شکل مشترک در شبکه بهبودی هستیم. در نتیجه، مغز از این تمرینات و تلاش‌های اضافه بیماران بهره می‌برد تا شبکه جدیدی از نورون‌ها را برای انجام کارهایی که از دست رفته، چه گفتار، حرکت یا احساس باشد، آموزش دهد. با این حال، مغز واقعاً از تشکیل این شبکه جایگزین بیزار است. همین مسئله باعث می‌شود که این شبکه جایگزین به سرعت زمانی که فعالیت نداشته باشیم، از بین برود. می‌توان آن را دوباره به دست آورد، اما نگه داشتن شبکه بهبودی مغزی فعال و متصل نیاز به تقویت مداوم دارد.