آموزش رژیم فستینگ (ناشتایی 24 ساعته، 16 ساعته و سایر شیوه های لاغری با فستینگ)

بله 

اما بهتر است قبل از شروع این رژیم با پزشکتان مشورت کنید

مطالعات نشان می دهند در روزهای اول بعد از شروع رژیم ناشتایی و علی الخصوص در اولین روز پس از ناشتایی میزان اشتهای ما اندکی افزایش پیدا می‌کند و این کاملا درست است اما اگر ناشتایی ادامه پیدا کند، این افزایش اشتها به مرور ناپدید می شود و حتی در طولانی مدت رشته های ما بسیار کمتر از قبل می شود.

کاملا واضح است که فایده ی اصلی رژیم ناشتایی کاهش وزن است. اما ناشتایی فواید بسیار زیادی دارد که کاهش وزن فقط یکی از آنهاست. برخی از این فواید عبارتند از:

• بهبود توانایی تفکر و تمرکز
• کاهش درصد چربی بدن
• کاهش سطح قند خون
• بهبود حساسیت به انسولین
• کاهش کلسترول خون
• جلوگیری از بیماری آلزایمر
• افزایش طول عمر
• معکوس کردن روند پیری
• کاهش التهاب
• افزایش سطح انرژی

بله قطعاً، ناشتایی توسط میلیون ها نفر در سراسر دنیا در حال انجام و جالبه که رژیم غذایی ناشتایی تقریباً از همه رژیم‌های غذایی دیگه آسونتر و سالم تره

چرا رژیم غذایی فستینگ با بدن ما سازگاری زیادی دارد ، راستی فستینگ fasting همون ناشتایی است.

اجداد ما برای هزاران سال بدون اینکه تصمیم بگیرند که وزنشان را کم کنند یا تصمیم بگیرند که برای اینکه پوست بهتری داشته باشند رژیم ناشتایی را امتحان کنند مجبور بودند که روی رژیم ناشتایی باشند در واقع قبل از اختراع آتش، همه انسانها روی رژیم ناشتایی بودند.

قبل از این که انسان ها قادر به پختن غذا باشند، مجبور بودند که غذا رو به صورت تازه مصرف کنند و در صورتی که چند ساعت غذا در محیط بیرون میماند یا طعمه شکارچیان دیگر می شد یا شروع به فساد می کرد یعنی دیگر قابل خوردن نبود.

خوب یخچالی هم که در کار نبود غذا پختن هم که در کار نبود پس ما فقط موقعی می خوردیم که شکار می‌کردیم در واقع ما که نه، اجداد ما!

در آن دوران، کشاورزی هم در کار نبود یعنی محصولات کشاورزی به صورت عمده توسط انسان ها تولید نمی شد مثلاً ممکن بود که ما به صورت اتفاقی یک درخت سیب پیدا کنیم اما کسی باغ سیب نداشت.

نکته مهم رژیم فستینگ کجاست؟

نکته اینجاست که بدن ما همان بدن است سخت‌افزار ما تغییر نکرده روده های ما، معده ما، مغز ما، قلب ما، کلیه های ما هیچ کدام تغییر نکرده است همه اینها همان هایی بوده است که انسان شکارچی در بدنش داشته.
ما فقط چند صد سال است که به منابع غذایی دسترسی دائمی داریم و فقط کمتر از ۱۰۰ سال است که اینقدر غذا فراوان شده است که بخش زیادی از کره زمین قادرند با درآمد روزانه شان چندین برابر نیازشان غذا تهیه کنند.

اما مغز ما این موضوع را درک نمی کند! حتی اگر فکر کنیم که میفهمیم باز هم احتمالاً متوجه این موضوع نیستیم تا زمانیکه به صورت آگاهانه به این موضوع تسلط پیدا کنیم و سعی کنیم که طوری زندگی کنیم که بدنمان به آن عادت داشته باشد.

بدن ما هر غذایی که می بیند خوشحال می شود شروع به ترشح اسید معده می کند و منتظر رسیدن غذا به دهان میشود.
مثلاً بدن ما و مغز ما متوجه نیستند که ما در حال نگاه کردن به تصویر غذا در تلویزیون هستیم یعنی تفاوت تصویر غذا در تلویزیون و غذای واقعی را درک نمی کنند.

این خصوصیت مغز ما که تا غذا می‌بیند خوشحال می‌شود و سیگنال گرسنگی را تقویت می کند این موضوع جنبه تکاملی دارد برای اجداد ما، خوردن یا نخوردن وعده غذایی در دسترس به معنای انتخاب بین مردن یا زندگی کردن بود یعنی هیچ وقت کسی نمی گفت الان گشنم نیست ! هر وقت غذا گیر می آمد همه می خورند، اما چرا ؟

چون اغلب مواقع هیچ غذایی در کار نبود. و حالا ما با همان مغز و همان بدن در قرن بیست و یکم گیر افتاده ایم غذا فراوان است ، کمپانی های فروش مواد غذایی همه جا تبلیغ می کنند و این کمپانی ها به خوبی می‌دانند که دیدن غذا یا بوی غذا چه احساسی در بدن ما و در مغز ما ایجاد خواهد کرد در واقع کار سختی نیاز نیست فقط یک عکس جذاب از غذا کفایت می کند مغز ما آماده خوردن است حتی اگر کاملاً سیر باشید بازهم مغزتان فکر می‌کند که ممکن است تا چند روز غذای گیرش نیاید، یادمان نرود که مغز ما ، همان مغز انسان شکارچی است.

رژیم غذایی ناشتایی موثر است ساده است به راحتی عملی می شود تقریباً می‌توان گفت تنها رژیم غذایی است که قطعا موثر خواهد بود.

از یک کودک بپرسید چجوری وزنمان را کم کنیم؟ اگر هنوز تحت تاثیر تبلیغات قرار نگرفته باشد می گوید با نخوردن! اما بزرگسالان که تحت تاثیر تبلیغات فراوان قرار گرفتند اصلاً ذهنشان سراغ نخوردن نمی رود و جالب اینجاست که اغلب افراد به دنبال چیزهایی می گردند که با خوردنش لاغر شوند.

مثلاً مواد غذایی با کالری منفی یا مواد غذایی کم کالری مواد غذایی چربی سوز اینها همه شان بی معنی است!

چیزی به نام مواد غذایی با کالری منفی نداریم یعنی نمی شود که ما چیزی بخوریم میزان انرژی که برای خوردن آن ماده صرف می‌کنیم بیشتر از انرژی باشد که آن ماده غذایی به بدن ما میدهد حتی در مورد هویج خیار و کاهو همین موضوع صدق می کند.

برای اینکه این موضوع را درک کنید خودتان را جای یک کمپانی تولید غذا بگذارید یا یک شرکت دارویی؛ با نخوردن شما چه سودی میکنید وقتی کسی می تواند با نخوردن لاغر شود چه نیازی به کمپانی های میلیارد دلاری دارویی وجود دارد. چه نیازی وجود دارد که این همه روی مواد غذایی تبلیغات انجام شود. فکر کنم متوجه موضوع شده اید هیچ‌کس از نخوردن شما سود نمی برد.
هرچقدر که به تعداد افرادی که رژیم غذایی فستینگ را می پذیرند اضافه شود صنعت دارویی و صنعت غذایی ضرر بیشتری می کند.

حدود ۵۰ سال پیش در تمام دنیا رژیم های غذایی و تعداد وعده های غذایی تقریباً شبیه هم بود به این صورت که یک وعده صبحانه حدود ساعت هشت صبح یه خورده می شد و سپس یک وعده ناهار حدود ساعت ۱۲ و سپس وعده شام حدود ساعت ۶ بعد از ظهر خورده می شد چیزی به نام میان وعده وجود نداشت و همچنین بین ساعت ۶ بعد از ظهر تا ساعت ۸ صبح فردا معمولاً کسی چیزی نمی خورد و جالبه که دیابت نوع دو و چاقی و فشار خون سکته‌های قلبی و مغزی در آن زمان در همه دنیا کمتر بود.

شاید علت این موضوع به نظر شما نامشخص باشد و فکر کنید که دانشمندان هم نمی دانند که چرا این بیماری ها زیاد شده است اما اینطور نیست اغلب دانشمندان و پزشکان علت شیوع زیاد چاقی ، فشار خون، سرطان ،دیابت، سکته های قلبی و مغزی و همه اینها را می دانند علت همه این موارد ترکیبی است از پرخوری، همیشه خوردن، کم خوابی و فعالیت بدنی کم.

برخلاف گذشته که ما در طی ۲۴ ساعت معمولاً ۱۴ تا ۱۶ ساعت ناشتا و حدود ۸ تا ۱۰ ساعت غذا می خوردیم الان داستان کاملاً برعکس شده است.
ما در طی ۲۴ ساعت همیشه در حال خوردنیم، به جز مواقعی که در خواب هستیم که آن هم حدود ۶ تا ۷ ساعت است یعنی ما در طی ۲۴ ساعت چیزی حدود ۱۸ ساعت غذا می خوریم!
۱۸ ساعت غذا خوردن به صورت سه وعده غذایی و تعدادی میان وعده است.

همه تغییرات هورمونی مثبتی که به دنبال فستینگ رخ می دهد در ورزشکاران بسیار مفید تر از بقیه افراد است.
ناشتایی باعث میشود که دوره ریکاوری سریع تر باشد و همچنین افزایش آدرنالین خون باعث می شود که ورزشکاران بتوانند با قدرت بیشتری ورزش کنند.
شاید تعجب کنید ولی یکی از اولین گروه‌هایی که رژیم غذایی فستینگ را پذیرفتند بدنسازان بودند برخلاف تصور ناشتایی برای بدنسازان بسیار مفید است چرا که باعث می شود توانایی بدنی ورزشکار افزایش پیدا کند و همچنین سطح چربی به کمترین میزان ممکن برسد.

با وجود اینکه در طول تاریخ بشر ناشتایی بارها و بارها توسط اقوام گوناگون بشری امتحان شده و سلامتی این رژیم غذایی اثبات شده است اما ما از کودکی یاد گرفتیم که نخوردن خطرناک است.
برخی از رایج‌ترین اشتباهات در مورد ناشتایی شامل موارد زیر است:

• ناشتایی باعث از دست دادن عضلات میشود
• ناشتایی باعث افت قند خون میشود
• اگر زیاد گرسنه بمانیم بعد به صورت ناگهانی خیلی زیاد خواهیم خورد
• ناشتایی باعث می شود که مواد غذایی کافی ویتامین ها به اندازه کافی به بدن ما برسد
• ناشتایی مال گذشته بوده و الان نباید هیچ وقت گرسنه نشویم

اشتباه اول:

حتی نخوردن یک وعده غذایی هم باعث نگرانی ما میشود مثلاً اطرافیان می گویند که وای ناهار نخوردی! برو سریعتر یه چیزی بخور که فشارت نیفته یا قندت افت نکنه!
خوردن سه وعده غذایی در طی شبانه روز اصلاً با فیزیولوژی بدن ما سازگاری ندارد و لزومی ندارد که ما همیشه و منظم سه وعده غذایی بخوریم. نخوردن یک وعده غذایی معمولاً هیچ آسیبی به ما وارد نمی کند.
قضیه ناشتایی به این سادگی نیست بعضی از افراد فکر می کنند که وقتی ما ناشتا هستیم یعنی مثلاً شبیه یک کامپیوتر هستیم که از برق کشیده شده و روی باتری کار می کند پس از این کامپیوتر با حداقل مصرف انرژی کار میکند و فقط برای زمان کوتاهی می تواند روی باتری کار کند و سپس نیاز دارد که به برق وصل شود وگرنه خاموش می شود!
خیر! این تفکر کاملاً اشتباه است به دلیل اینکه در زمان ناشتایی حتی متابولیسم بدن ما تند تر می شود مغز ما بهتر کار میکند قلب ما پمپاژ قوی تری انجام می دهد و کبد و کلیه و سیستم گوارشی ما به خوبی کار می کند.
دلیل این اشتباه این است که اغلب افراد فکر می کنند که بدن ما شبیه یک ماشین یا یک کامپیوتر است و هر زمان که سوخت رسانی متوقف شود یعنی کار سیستم بدن ما هم متوقف می شود و یا کاهش پیدا می‌کند.
متابولیسم پایه بدن در افراد مختلف متفاوت است و بر اساس ژنتیک فرد ممکن است بالاتر یا پایین تر از میانگین باشد.
اما همه ما با افزایش سن دچار کاهش سرعت متابولیسم پایه بدن میشویم یعنی به طور مثال با افزایش سن بدن ما دیگر قادر نیست که در دمای خیلی سرد ما را همچنان گرم نگه دارد و به همین دلیل است که افراد مسن تر دوست دارند که دوران بازنشستگی را در جاهای گرم سپری کنند.
کم کردن کالری مصرفی روزانه باعث می شود که سرعت متابولیسم پایه بدن کاهش پیدا کند یعنی با کم کردن کالری سوخت و ساز بدن ما کم میشود و به همین دلیل است که بعد از مدتی رژیم غذایی مبتنی بر کالری کم دیگر جواب نمی دهد چون بدن ما حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد متابولیسم پایه اش را کمتر کرده تا با شرایط کالری کمتر خودش را تطبیق دهد و اتفاقاً این همان قحطی است یعنی بدن ما فکر کرده که ما در شرایط کمبود غذایی هستیم و به همین دلیل با کم کردن سوخت و ساز و یعنی با کاهش قدرت مغز عضلات و سایر ارگان ها در مصرف سوخت صرفه جویی کرده است.
کاهش متابولیسم پایه باعث می شود که ما احساس سرما کنیم، احساس خستگی کنیم، احساس گرسنگی کنیم و انرژی مان کاهش پیدا کند.
اینجاست که اثر کاهش کالری می تواند بسیار منفی باشد چراکه حتی اگر کالری مصرفی را به میزان قبل از کاهش وزن برگردانیم به دلیل افت سرعت متابولیسم ما چاق میشویم.
به همین دلیل است که معمولا افرادی که رژیم کاهش کالری می‌گیرد بعد از ول کردن رژیم دچار افزایش وزن می شوند و وزنشان از وزن اولیه هم بالاتر می رود.

مثلاً فرض کنید که شما روزانه ۲۰۰۰ کالری مصرف انرژی دارید اما رژیم غذایی شما فقط اجازه مصرف ۱۵۰۰ کالری را به شما میدهد خوب چه اتفاقی می افتد؟
در روزهای اول بدن سراغ ذخایر چربی می رود و تا حدی از ذخایر چربی استفاده می کند اما پس از مدتی بدن ما مجبور می شود که متابولیسم پایه را کاهش دهد تا بتواند ما را زنده نگه دارد.
اما چرا تاثیر ناشتایی اینقدر با کاهش کالری متفاوت است؟
جواب این سوال در سیر تکامل بشر نهفته است. بدن ما هزاران هزار سال است که با شرایط زندگی روی کره زمین وفق پیدا کرده است زندگی روی کره زمین همیشه همراه با دوره های کمبود غذا و دوره های پر از منابع غذایی بوده است. این دوره‌ها را بدن ما به خوبی می شناسد و قادر است که خودش را با این بالا و پایین شدن ها تطابق دهد. حتی فراتر از این،بدن ما نیاز دارد که گاهی بدون غذا باشد.
انسان شکارچی را تصور کنید اگر انسان شکارچی غذا نداشته باشد و انرژی هم نداشته باشد به راحتی می میرد اما برعکس انسان شکارچی در زمان هایی که غذا نداشته است پر از انرژی بوده به دلیل اینکه با این انرژی می توانسته است که به دنبال منابع غذایی بگردد. پس اینکه ما در دوره های ناشتایی پر انرژی تر می شویم دلیل تکاملی دارد.

اشتباه رایج دوم:

ناشتایی باعث سوزاندن عضلات بدن می شود!

یکی از نگرانی‌هایی که در مورد ناشتایی حتی در میان ورزشکاران حرفه ای وجود دارد این است که با شروع ناشتایی بدن شروع می‌کند که از عضلات خودش به عنوان منبع انرژی استفاده کند.
اما اینطور نیست بدن ما از منابع چربی استفاده میکند تا زمانی که این منابع خیلی کم شود و در آن زمان است که به سراغ عضلات می رود این فقط در زمانی اتفاق می افتد که چربی بدن زیر ۴ درصد باشد.
برای اینکه چربی به زیر ۴ درصد برسد نیاز به یک دوره طولانی قحطی وجود دارد.
یک دونده حرفه ای ماراتون معمولاً حدود ۸ درصد چربی دارد.

دقت کنید که همه حرف هایی که در این کتاب می زنیم و اصلاً هرگاه در مورد بدن صحبت میکنیم ما در مورد امر مطلق صحبت میکنه یعنی اینطور نیست که بدن به صورت صددرصد از منابع چربی استفاده کند و دقیقاً وقتی چربی به ۴ درصد رسید شروع به استفاده از عضلات کند این اعداد همگی تقریبی است یعنی با شروع ناشتایی درصد بسیار اندکی از عضلات همراه با چربی سوزانده می شود اما این عدد اینقدر کم است است که جایی برای نگرانی وجود ندارد.
در مورد بقیه اعداد هم همینطور است مثلاً ما وقتی می گوییم چربی سوزی به صورت جدی از ۲۴ ساعت به بعد شروع می شود یعنی، چربی سوزی قبل از ساعت ۲۴ هم شروع شده و حتی با ده ساعت ناشتایی هم تاحدی چربی سوزی شروع شده است. اما تا زمانی که ناشتایی به ۲۴ ساعت نرسد این میزان اینقدر کم است که از آن چشم پوشی می کنیم.
به صورت کلی در زمان ناشتایی بدن از سوزاندن شکر به سمت سوزاندن چربی می رود و به پروتئین ها کاری ندارد.
با شروع ناشتایی بدن شروع به اکسیداسیون کربوهیدرات می کند،این یعنی سوزاندن منابع قندی با فرم گلیکوژن در ۲۴ ساعت تا ۴۸ ساعته بعد از شروع ناشتایی این داستان ادامه دارد.
به مرور اکسیداسیون چربی افزایش پیدا میکند و اکسیداسیون کربوهیدرات ها به صفر می رسد.
بدن ما هوشمند است! با طولانی شدن دوره فستینگ به جای سوزاندن ۷۵ گرم پروتئین در روز بدن شروع به صرفه جویی در منابع پروتئینی می کند و میزان سوزاندن پروتئین روزانه به ۱۵ تا ۲۰ گرم کاهش پیدا میکند در واقع بدن شروع می‌کند که از عضلات بیشتر محافظت کند.

اشتباه رایج سوم:

ناشتایی باعث افت قند خون میشود

گاهی مردم خیلی نگران افت قند خون در حین ناشتایی هستند و فکر می کنند که به زودی دچار علائم افت قند خون میشوند ، خوشبختانه این اتفاق رخ نمی دهد!
بدن ما قند خون را به شدت کنترل می کند و با مکانیسم های متعدد مواظب است که سطح قند خون افت نکند.

بسیاری از افرادی که به مدت طولانی ناشتایی را تجربه می کنند برای این کار دلایل مذهبی یا اعتقادی دارند. خیلی از این افراد بعد از شروع فستینگ، یک احساس خاص معنوی و حس سلامتی ذهنی و بدنی و حتی احساس شادی پیدا می کند و همه اینها را به یک تجربه معنوی مرتبط می دانند.
اما واقعیت این است که داستان تا بخش زیادی فیزیولوژیک است. بعد از چندین ساعت از شروع ناشتایی ما وارد فاز کتوز می‌شویم.
کتون بادی ها غذای مورد علاقه مغز هستند وقتی که بدن و مغز با اسید های چرب و کتون بادی ها تغذیه می شود،نوسانات سطح قند خون به کمترین حد می رسد و به همین دلیل است که مغز ما معمولاً بهتر کار می کند و همچنین حس سبکی پیدا میکنیم.

بعد از گذشت ۲۴ تا ۴۸ ساعت از شروع ناشتایی کبد ما شروع به ساخت گلوکز می کند که این فرآیند را گلوکونئوژنز می نامند. یعنی ما برای حفظ سطح نرمال قند خون نیازی به خوردن شکر نداریم بلکه کبد خودمان قند را تولید میکند و چون منبع تولید قند از داخل بدن ماست پس فقط به میزانی که لازم داریم قند تولید می شود نه بیشتر و نه کمتر این یعنی که نوسان زیاد قند خون نداریم و علاوه بر این نگران تولید بیش از حد قند نیستیم.

باز هم تکرار می‌کنم که همه اینها در مورد یک انسان سالم با یک بدن سالم صدق می کند.
در مورد فردی که بیمار است و مثلاً یک مشکل کبدی مزمن دارد ممکن است قضیه کاملا متفاوت باشد.
بله درست است که منبع تغذیه مغز ما تا حد بسیار زیادی از گلوکز خون است یعنی مغز در حالت عادی فقط از از منابع قندی استفاده می کند. اما مغز انسان ها این توانایی را دارد که با ادامه پیدا کردن ناشتایی از کتون بادی ها تغذیه کند این بار باعث می شود که ما در دوره ناشتایی بازهم بتوانیم به خوبی فکر کنیم.

از نظر تکاملی کاملاً واضح است که چرا این اتفاق رخ می دهد. مغز برتر تنها برتری است که ما نسبت به حیوانات وحشی داریم، فرض کنید که با شروع دوره نرسیدن غذا به مغز انسان ها خنگ می شدند! خوب پس به راحتی توسط حیوانات قوی تر شکار می‌شدند،و ما الان اینجا نبودیم.
تا حدود ۷۵ درصد از انرژی مورد نیاز مغز می‌تواند از کتون بادی ها تامین شود این یعنی که همچنان ۲۵ درصد منابع انرژی مغز از گلوکز تامین می شود. البته قطعاً فراموش نکرده اید که ما خودمان می توانیم قند تولید کنیم و حتی در این مرحله هم نیازی به خوردن قند و شکر نداریم.

اشتباه رایج چهارم

دوره های طولانی ناشتایی منجر می شود که نهایتاً بیش از حد بخوریم!

اصلاً این که ما میان وعده بخوریم از همین جا شروع شد که برخی از صاحب نظران گفتند که حتی جا انداختن یک وعده غذایی باعث می شود که در بعد وعده بعدی بیش از حد غذا بخوریم و به همین دلیل تعداد وعده های غذایی را زیاد کردند تا ما همیشه سیر باشیم حتی قبل از وعده غذایی بعدی.

اما مطالعات نشان می دهند در روزهای اول بعد از شروع رژیم ناشتایی و علی الخصوص در اولین روز پس از ناشتایی میزان اشتهای ما اندکی افزایش پیدا می‌کند و این کاملا درست است اما اگر ناشتایی ادامه پیدا کند، این افزایش اشتها به مرور ناپدید می شود و حتی در طولانی مدت رشته های ما بسیار کمتر از قبل می شود.

اشتباه رایج پنجم

فستینگ باعث می شود که مواد مغذی مورد نیاز بدن به اندازه کافی تامین نشود.
ریز مغذی ها که شامل ویتامین ها و مواد معدنی هستند توسط غذاها تامین می شود و ماکرو نوترینت ها که پروتئین ها چربی و کربوهیدرات ها هستند اینها هم تا حد زیادی توسط غذاها تامین می شود.
کمبود ریز مغذی ها در دنیای امروز رایج نیست مگر در میان افرادی که رژیم های غذایی خیلی خاص می گیرد و خودشان را از خوردن بعضی از دسته های غذایی محروم می کند. در دوره های کوتاه مدت ناشتایی یعنی ناشتایی های زیر ۲۴ ساعت احتمال کمبود ریز مغذی ها بسیار اندک است اما اگر دوره های ناشتایی بالای ۲۴ ساعت باشد بهتر است که به صورت روزانه یک قرص مولتی ویتامین همراه با مواد معدنی مصرف شود و همین یک عدد قرص برای جلوگیری از کمبود ریز مغذی ها کفایت می کند.

در مورد ماکرونوترینت ها ابتدا به کربوهیدرات ها می پردازیم. هیچ کربوهیدراتی نیست که برای بدن ما واجب باشد و بدن ما دچار کمبود کربوهیدرات شود، چنین چیزی نداریم‌.

اما در مورد پروتئین ها و چربی ها قضیه کمی فرق می کند ما اسیدهای آمینه ضروری داریم یعنی تعدادی از اسیدهای آمینه هستند که برای ساخت پروتئین در درون بدن واجب هستند و همچنین اسیدهای چرب ضروری هم داریم که این دو گروه حتما باید از طریق مواد غذایی تامین شود.

به طور طبیعی بدن ما اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه اضافی را از طریق ادرار و مدفوع دفع می کند و میزان مورد نیاز شرا نگه می دارد. اما در طی ناشتایی معمولاً حرکات روده ها کاهش پیدا میکند و به دلیل اینکه غذای کمتری می خوریم میزان دفع مدفوع کاهش می یابد و این باعث می شود که ما پروتئین کمتری دفع کنیم.
اما مواد مغذی مهمی مانند نیتروژن ممکن است از طریق ادرار دفع شود،اما جالب اینجاست که در طی دوره ناشتایی میزان دفع نیتروژن تقریبا به صفر می رسد.
بدن ما قادر است که در صورت طولانی شدن ناشتایی پروتئین های داخلی را مجدداً بشکند و آنها را تبدیل به اسیدهای آمینه کند و مجدداً از این اسیدهای آمینه پروتئین های مورد نیاز خودش را تامین کند. در واقع بدن ما یک سیستم کامل بازیافت دارد.

کودکان،خانم های حامله،خانم هایی که در دوران شیردهی هستند اینها نیاز بیشتری به مواد مغذی دارد و در این شرایط فرایند بازیافت درونی بدن کفایت نمی کند. پس در این سه گروه، ناشتایی اصلاً توصیه نمی شود.

اشتباه ششم: دیوانه وار است

بعضی از افراد هیچ دلیل خاصی نمی آورند ولی می‌گویند این کار احمقانه به نظر می رسد. این همه بشر پیشرفت کرد که ما به اینجا برسیم و غذا دیگر نگرانی ما نباشد، حالا که وضع مان خوب شده است چرا شبیه اجداد غارنشین مان زندگی کنیم؟!
دقیقاً مسئله همین جاست که ما ساختمان های جدید ساختیم هواپیما داریم کشاورزی ما پیشرفت کرده اینترنت داریم می توانیم مواد غذایی را برای مدت ها حفظ کنیم و هزاران هزار امکانات دیگر داریم اما چیزی که نداریم یک بدن جدید است ما همان بدنی را داریم که اجداد غارنشین مان داشتند.
و متاسفانه هر چقدر هم که امکانات داشته باشیم نمی توانیم بدنمان را تغییر دهیم مگر اینکه در طی فرایند تکامل شاید در ۱۰۰ یا ۲۰۰ سال آینده و یا حتی خیلی بیشتر بدن ما به شرایط جدید عادت کند و متابولیسم بدن ما و کل سیستم سوخت و ساز ما و ترشح هورمون ها و غیره همه اینها با شرایط جدید عوض شود اما تکامل روندی بسیار بسیار تدریجی است و اصلا توصیه نمی کنم که منتظر هزار سال دیگر باشید.

سوال اصلی اینجاست، آیا رژیم ناشتایی سالم است؟ بله قطعاً، میلیون ها نفر در سراسر جهان با این رژیم وزن کم کرده اند و با همین رژیم توانسته اند که سلامتی خودشان را بازگردانند.