عشق همه‌چیز است و واقعاً ارزشش را دارد که برایش بجنگی، برایش شجاعت به خرج بدهی و همه‌چیز را به خطر بیندازی… و اگر چیزی را برایش به خطر نینداختی، بزرگ‌ترین خطر را کرده‌ای.

این جمله از یکی از زوج درمانگران بزرگ دنیا، سال‌ها ذهن من را به خود مشغول کرده بود. وقتی در اتاق درمان با زوجین می‌نشینم به زوج‌های زیادی برمی‌خورم که همدیگر را بسیار دوست دارند اما بعد از مدتی، از موهبت عشق محروم شدند.

چرا؟ این خبر بدی است! عشق شما کجا رفته است؟؟

وقتی از زوج‌ها می‌پرسم به نظر خودشان مشکل اصلی رابطه‌شان کجاست و چه راه‌حل احتمالی برای حل آن وجود دارد؛ کمی فکر می‌کنند و مثلاً یکی از زوجینی که با آن‌ها کار می‌کردم می‌گفت: مشکل اصلی ما کنترل زیاد همسرم روی همه‌چیز است؛ همسرم باید یاد بگیرد کمی به من هم‌میدان بدهد. یکی دیگر از زوجین به من گفت که شخصیت او و همسرش تفاوت دارد و به همین دلیل نمی‌توانند فرزندشان را درست تربیت کنند و موضوعاتی از این قبیل.

راه طولانی در فهم عشق و رابطه وجود دارد. بیایید کمی عمیق‌تر به موضوع نگاه کنیم. نظریه‌ی پیوند به ما می‌گوید: کسی که او را دوست داریم در زندگی پناهگاه ماست. وقتی آن شخص ازنظر عاطفی در کنار ما نباشد، حس می‌کنیم در این جهان بی‌دفاع و تنها رهاشده‌ایم و ترس به سراغمان می‌آید و به قول یکی از بزرگان: مرگ رابطه از سکوت آغاز می‌گردد نه از نزاع

 یکی از عوامل مهمی که باعث می‌شود رابطه‌ی شما رو به سردی و سکوت برود، ارتباط کلامی شماست. ارتباط کلامی نیز مانند ارتباط فیزیکی، هم وسیله‌ای برای برقراری ارتباط است و هم وسیله‌ای برای تحکیم رابطه و ازدواج شما.

وقتی گفتگوی شما رضایت‌بخش و محبت‌آمیز باشد و به طرفین احساس امنیت بدهد، ارتباطی سالم برقرارشده است؛ اما آیا گفتگوهای شما محتوای سلطه‌جویانه، رقابت گرایانه، همراه با تحقیر و بی‌حرمتی به همسرتان و تنش آمیز ندارد؟!

هرقدر که مهارت‌های ارتباطی شما ضعیف‌تر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که هنگام صحبت کردن با همسرتان، بی‌ملاحظه و بی‌احساس عمل کنید. اشتباه نکنید! ممکن است شما فردی باشید که در خارج از خانه مهارت‌های ارتباطی بسیار قوی دارد اما زندگی خانوادگی تصمیم‌های مشترک بسیار زیادتری دارد و نیاز به توافق‌های دوجانبه بسیار بیشتر است، درنتیجه احتمال بروز اختلاف بسیار بالاتر است. همچنین متأسفانه ما الگوهایی که در کودکی یاد گرفته‌ایم را در زندگی خانوادگی با احتمال بسیار بالاتری خواهیم آورد. تکرار این الگوها و انتظار رفتار کردن همسرمان مطابق همان الگوها نیز، زندگی مشترک را بسیار حساس‌تر خواهد کرد.